بررسی تطبیقی واژگان خویشاوندی برخی گونه های زبانی استان کرمان ( براساس الگوی گسترۀ کاربرد مورداک)

در سال­های اخیر پژوهش­هاییدر زمینۀ بررسی واجی، واژگانی و نحوی گویش­های فارسی انجام گرفته اما مسائل مربوطبه مردم­شناسی آنها کمتر مورد توجه بوده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی واژگاننظام خویشاوندی هشت گونۀ زبانی استان کرمان (شاملکرمانی، بردسیری، کوهبنانی، بافتی، کهنوجی،جیرفتی، فاریابی و قلعه گنجی)می­باشد. بر اساس نظر مورداک، واژگان خویشاوندی بر سه اساسطرز استفاده، ساخت زبانی و گسترۀ کاربرد مورد مطالعه قرار می­گیرند. با توجه بهحجم مقاله،واژگان خویشاوندی برخی از این گونه­ها تنها براساس گسترۀ کاربردمورداک تحلیل شده­اند. در مجموع 45 واژه خویشاوندی از این گونه­ها جمع­آوری شده که18 واژه مربوط به خویشاوندان نسبی، 21 واژه سببی و 6 واژه ناتنی می­باشد. بررسیمقابله­ای داده­ها نشان می­دهد که واژگان نظام خویشاوندی در گونه­های کرمان جنوبیبیشترین تفاوت با فارسی معیار را دارند. بررسی نتایج برطبق الگوی گسترۀ کاربرد نیزنشان می­دهد که تمام معیارهای این الگو در واژگان گونه­های شمالی اعمال می­شود امادر گونه­های جنوبی گاهی دو معیار جهت و جنس اعمال نمی­شوند.